… ruimte

Memory

This tug of war between memory that pulls and oblivion that pushes, a useless contest, for oblivion and forgetting always win in the end.
The world is so forgetful, that it even fails to notice the absence of what has been forgotten.

(José Saramago, The year of the death of Ricardo Reis)

Scherenkust in de herfst

Storm

Plotseling stuit de wandelaar hier op de oude
reuzeneik, als een versteende eland met een
onmetelijk gewei staat hij voor de zwartgroene vesting
van de septemberzee.

Noorderstorm. Tijd waarin de trossen lijsterbessen
rijpen. Wakker in het donker hoor je
sterrenbeelden stampen in hun stallen
hoog boven de boom.

Avond – ochtend

De mast van de maan is vergaan en het zeil gekreukt.
De meeuw zweeft dronken heen boven het water.
Het zware vierkant van de steiger zwartgeblakerd. Struikgewas
zijgt in duisternis neer.

Buiten op de trap. Het ochtendgloren ketst keer op keer
op de grijsstenen hekken van de zee en de zon vonkt
vlak bij de wereld. Halfverstikte zomergoden
tasten in zeenevels rond.

Ostinato

De buizerd, onder zijn cirkelende stip van stilte
rolt de zee dreunend aan in het licht,
kauwt blindelings op haar bit van wier en sproeit
schuim over het starnd

De aarde wordt in een duister gehuld, dat de vleermuis peilt.
De buizerd staat stil en wordt een ster.
De zee rolt dreunend aan en sproeit
schuim over het strand.

(Tomas Tranströmer, De herinneringen zien mij)